மீண்டும் ஒரு முறை “அஞ்சாதே” படம் பார்க்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது.
முதல் முறை பார்த்த போது ஏற்பட்ட உணர்வு நீர்த்துப் போகவில்லை.
படத்தைப் பற்றி சொல்வதற்கு நிறைய விஷயங்கள் இருந்தாலும்
இயக்குனர் மிஷ்கினைப் பற்றிச் சொல்ல்வே விருப்பம். முதல் படம்
சித்திரம் பேசுதடியில் நிறைய ஒளிக்கீற்றுகள் தென்பட்டன.
இரண்டாவது படம் அதை ஆமோதித்தது.
ருஷ்ய நாவலின் கதாபாத்திரத்தின் பெயரை புனைந்து கொண்டதில்
இருந்தே இவருக்கு இலக்கியத்தின் மீதுள்ள காதல் புரிகிறது.
திரைத் துறைக்கு வருவதற்கு முன் இவர் லேண்ட்மார்க் புத்தக
விறபனை நிலையத்தில் வேலை பார்த்துள்ளார். புத்தகம் படிக்கும்
ஆர்வத்திற்காக மட்டுமே.
இலக்கிய பின் புலம் உள்ளவர்கள் திரைத்துறையில் நிறைய
மாற்றங்கள் செய்யலாமென்பதற்கு இவர் ஓர் அடையாளம்.
இந்த இடத்தில் ஒரு வருத்தத்துக்குரிய செய்தியையும் சொல்ல
வேண்டியுள்ளது.
இவரது மூன்றாம் படமான “நந்தலாலா” இன்னும் திரையிடப்பட
முடியவில்லை. காரணம் நாம் அனைவரும் அறிந்ததே.
நம் சூப்பர் ஸ்டார்கள் எவரும் படத்தில் இல்லை.
பஞ்ச் வசனங்கள் இல்லை. ஏகப்பட்ட இல்லைகள்.
இதே மாதிரி பார்க்க முடியாமல் போன படங்கள்:
மகேந்திரனின் ”சாசனம்”.
பிரியதர்ஷனின் ”காஞ்சிவரம்”
மகனின் கடிதத்திற்காய் காத்திருக்கும் ஒரு கிரமத்துத் தாயைப் போல்
காத்திருக்கிறேன்.
