கம்பிகளுக்குள்
சிறைப்பட்ட
மிருகத்தின்
கண்களில்
மீதமிருக்கிறது.
பச்சை இருள்
படர்ந்த
வனத்தின்
புதர்ச்சரிவில்
ஒளிரும்
ரெளத்ரம்.
இதற்கு குழுசேர்:
கருத்துரைகளை இடு (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
![]()
சுடர்மிகு அறிவு தா
பின்பற்றுபவர்கள்
Feedjit
வலைப்பதிவு காப்பகம்
-
▼
2010
(127)
- ► செப்டம்பர் (5)
-
▼
ஏப்ரல்
(30)
- முன்னவர்கள்
- பறக்கும் வானவில்
- சிக்னல்
- அடங்க மறு
- மீதமிருக்கிற
- பின் யோசனை
- நின்னை எதிர் நோக்கி
- சொல்லப்படாத செய்தி
- கருணை மிகு
- கேள்விகளை முன் வைத்து ஒரு கேள்வி
- கனவு நோக்கியப் பயணம்
- விடுமுறை விண்ணப்பம்
- லெமன் ட்ட்ரீயும் இரண்டு ஷாட் டக்கீலாவும்
- கீதமடி நீ எனக்கு
- திரு நாள்
- ஆதலினால் தோல்வி ஏற்பீர்
- பின் தொடரும் நிஜத்தின் குரல்
- யாதுமாகி
- பயணம்
- திரை கடலோடியவர்கள்
- உரிமை மீறல்
- காற்றில் அலையும் சிறகு
- இழந்த சொர்க்கங்கள்
- வெள்ளித்திரை X சின்னத்திரை
- DROPS
- மழை குறித்த அபிப்ராயங்கள்
- கோடைக்காலக் குற்றங்கள்
- தேடல்
- வெய்யிலுக்கு இதமாய்
- மருதாணி
என்னைப் பற்றி
லேபிள்கள்
- ஆதங்கம் (5)
- இசை (1)
- இயக்குனர் (1)
- எச்சரிக்கை (2)
- கதம்பம் (1)
- கவலை (1)
- கவிதை (63)
- குழந்தைகள் (1)
- குறும்படம் (1)
- கேள்விகள் (1)
- கோபம் (4)
- சலிப்பு (1)
- சிபார்சு (3)
- சிபாரிசு (1)
- சிறுகதை (6)
- சினிமா (9)
- செய்தி (2)
- செய்திகள் (2)
- தீர்ப்பு (1)
- தொடர்பதிவு (1)
- பத்துப் பாட்டு (1)
- புத்தகம் (11)
- பொது (15)
- மனிதம் (2)
- விருது (2)
- kOpam (1)
3 கருத்துகள்:
ஆஹா!
தன் தன் இடத்தில் இருந்தால்தான் நிம்மதி மனசுக்கு!
மது சொன்னது அழகு.
சமூக விலங்குக்கும்
கூட இன்னும் இருக்கிறது
இந்த ரௌத்ரம்!!!!
கருத்துரையிடுக